Πρόλογος από τον Πρόεδρό μας
Βίνιανη Ευρυτανίας.
Ένα όνομα που μέχρι σήμερα φέρνει δάκρυα στα μάτια όσων έφυγαν από τη Βίνιανη
αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τις οικογένειές τους πριν από πολύ καιρό.
Αφού είπαν τις τελευταίες τους προσευχές στην Εκκλησία των Δώδεκα Αποστόλων
και αφήνοντας πίσω τις οικογένειές τους για να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους,
ξεκίνησαν από τα βουνά της Ευρυτανίας. Το μακρύ τους ταξίδι
ξεκίνησε διασχίζοντας έναν ολόκληρο ωκεανό και κατέληξε σε αμερικανικό έδαφος.
Φωτογραφία: Ειρήνη Κολοκυθά (Δήμα)
Αλλά όλοι κουβαλούσαν την πίστη τους στον Θεό, μαζί με ολόκληρη την κουλτούρα τους, την οποία υπερασπίστηκαν, διατήρησαν και μετέδωσαν στα παιδιά τους. Δεν θα καταλάβουμε ποτέ πραγματικά τους αγώνες που πέρασαν. Το μέλλον που προσπάθησαν να εξασφαλίσουν είναι το παρόν που απολαμβάνουμε τώρα. Αυτή η ένωση δεν είναι απλώς ένα όνομα. Ιδρύθηκε με το αίμα, τον ιδρώτα και τα δάκρυα των προγόνων μας. Όλοι αξίζουν τον απόλυτο σεβασμό και την εκτίμηση για τις θυσίες τους από εμάς, τους απογόνους τους. Είστε μέρος αυτής της ένωσης εκ γενετής - επειδή είστε η ζωντανή κληρονομιά τους - και είναι μεγάλη τιμή και προνόμιο, εις μνήμην τους, να αποκαλείτε τον εαυτό σας Βινιανίτη. Μην την εγκαταλείπετε.
Έχουμε σχεδόν χάσει ολόκληρη τη γενιά των αρχικών μας μεταναστών που
προήλθε από τη Βίνιανη. Επομένως, εξαρτάται από εμάς, καθώς ο πρώτος και ο δεύτερος
Αμερικανοί απόγονοι Βινιανιτών για να συνεχίσουν το έργο του
διατηρώντας την κληρονομιά μας που μας δόθηκε μέσα από
συνέχιση της ένωσής μας. Έχουμε την ευκαιρία να μεταδώσουμε στους
παιδιά, η αναγνώριση της προέλευσης των οικογενειακών τους ριζών.
Οι γονείς και οι παππούδες μας, αφού έφτασαν στην Αμερική, διψούσαν και
πεινούσαν να συναντηθούν με άλλους Βινιανίτες για να ακούσουν νέα από το χωριό,
και του λαού τους, καθώς και άλλων που σχεδιάζουν να κάνουν το ίδιο ταξίδι με
το έκαναν.
Μαζεύονταν όποτε μπορούσαν και αυτό τους έκανε να νιώθουν σαν
οικογένεια. Έτσι, με σκληρή αποφασιστικότητα, φόβο Κυρίου και επιδίωξη του
με τις ευλογίες των Δώδεκα Αποστόλων, πραγματοποίησαν την πρώτη τους συνάντηση στο Γουίνστον
Σάλεμ, Βόρεια Καρολίνα στις 26 Ιουνίου 1949. Ο σύλλογος ιδρύθηκε από τον
άνθρωποι που ζούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και κατάγονταν από το χωριό Βίνιανη του
το κράτος της Ευρυτανίας. Έπρεπε να είναι γνωστό ως «Αδελφότητα Βινιανιτών η
Δώδεκα Απόστολοι».
Εκείνες τις μέρες που τα τηλέφωνα ήταν σπάνια,
αλληλογραφούσαν μεταξύ τους μέσω τακτικής αλληλογραφίας, κάτι που χρειάστηκε αρκετές εβδομάδες για να
να λάβουν μια απάντηση. Παρ 'όλα αυτά, άρχισαν να γίνονται μια οργανωμένη και
αναγνωρισμένη ομάδα μεταναστών που κέρδισε τον θαυμασμό ολόκληρου του
Ελληνικές κοινότητες. Σύντομα, συγκεντρώνονταν για καλή συντροφικότητα και δημιούργησαν τα μέσα για να στέλνουν βοήθεια πίσω στα σπίτια για τους ηλικιωμένους και το χωριό γενικότερα.
Πολλά σπουδαία κοινοτικά έργα χρηματοδοτήθηκαν από τον πατριώτη συμπατριώτη μας
Βινιανίτες, οι οποίοι δημιούργησαν επίσης επιτροπές που θα επέβλεπαν την επιχείρηση
του συλλόγου μας, και του οποίου το συμφέρον ήταν η ευημερία όλων στο χωριό.
Ο σύλλογός μας διέπεται ανέκαθεν από ένα σύνολο γραπτών κανόνων, οι οποίοι αναθεωρήθηκαν τελευταία φορά το 1976. Αυτοί οι κανόνες (ή καταστατικό) και ο εσωτερικός κανονισμός εκδόθηκαν για να κατανοήσουμε πόσο αφοσιωμένοι και αφοσιωμένοι ήταν οι γονείς και οι παππούδες μας στη διατήρηση, βελτίωση και μετάδοση στην επόμενη γενιά, τη σημασία της ύπαρξης του συλλόγου μας Αδελφότης Βινιανιτών «Οι Δώδεκα Απόστολοι».
Φωτογραφία: Άγνωστος Καλλιτέχνης
Από τις πρώτες ημέρες της διακυβέρνησης προέδρων μέχρι και τις πιο πρόσφατες εποχές, εμείς
παραμένουμε προσηλωμένοι στη διατήρηση της πολιτιστικής ταυτότητας του αγαπημένου μας χωριού
Βίνιανη. Δεσμευόμαστε να διατηρήσουμε μια σύνδεση με τον τόπο γέννησης
των γονιών και των παππούδων μας.
Εμείς ως Αδελφότης Βινιανιτών «Οι Δώδεκα Απόστολοι» θα είμαστε πάντα
ασχολείται με θέματα που αφορούν το χωριό, και ενδεχομένως οικονομικά
να συμμετέχουν, κατά την κρίση της επιτροπής, σε κοινοτικά έργα προς
αξιοποιώντας στο έπακρο τις δυνατότητές μας, επικοινωνώντας και συνεργαζόμενοι με την εκκλησία
και χωριάτικες επιτροπές Βίνιανης.
Προκειμένου ο σύλλογός μας να μπορεί να συμμετέχει οικονομικά σε οποιαδήποτε
έργα που αφορούν το χωριό μας, απευθυνόμαστε στα μέλη μας για οικονομική ενίσχυση
υποστήριξη και καθοδήγηση. Αν και οι υποχρεωτικές ετήσιες συνδρομές που ήταν
που απαιτούνταν στο παρελθόν έχουν εξαλειφθεί, ζητάμε από όλους να λάβουν υπόψη
συμβάλλοντας στην επιτυχία του οργανισμού μας με τους δικούς σας όρους.
Απαιτούνται σημαντικά κεφάλαια για την κάλυψη δαπανών, κυρίως για
ταχυδρομική αποστολή και εκτύπωση. Οποιεσδήποτε χρηματικές δωρεές λαμβάνονται είναι ευπρόσδεκτες και εκτιμώνται ιδιαίτερα. Είθε οι συνεισφορές σας να ευλογηθούν από τους Δώδεκα Αποστόλους.
Πολλοί από εμάς δεν είχαμε ποτέ την ευκαιρία να επισκεφτούμε το χωριό μας.
γονείς και παππούδες, ή ακόμα και να μιλούν τη μητρική τους γλώσσα.
ο σύλλογος έχει εργαστεί σκληρά για να δημιουργήσει έναν ιστότοπο που θα τον απολαμβάνουν όλοι. Ελπίζουμε
για να κατανοήσουμε καλύτερα τη γη που άφησε έξω ο λαός μας
απελπισία για την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής, ενός πιο ασφαλούς μέλλοντος και
επιδιώκοντας την ευτυχία που θα μεταδώσουν στις οικογένειές τους.
Και ναι, κρατάμε στην καρδιά μας τους ανθρώπους μας που έφυγαν από αυτή τη ζωή πριν από εμάς.
Θα ήθελα να πιστεύω ότι τα πνεύματά τους περνούν πάνω από τη Βίνιανι με τους Δώδεκα
Απόστολοι λάμπουν πάνω τους.
Είθε όλοι να ελπίζουμε κάποια μέρα να ελπίζουμε ότι οι ψυχές μας θα ξανασυναντηθούν και θα χαρούν σε «Εκείνο το σπίτι που δεν είναι χειροποίητο, αιώνιο στους ουρανούς». Η ευλογία που μας άφησαν είναι να είμαστε καλοί άνθρωποι και να ζούμε μια καλή ζωή. Ως νυν πρόεδρος της Αδελφότητας Βινιανιτών «Οι Δώδεκα Απόστολοι», ό,τι κάνω για τον σύλλογό μας, το κάνω για την αγάπη μου για τη Βίνιανη, και τον σεβασμό και τον θαυμασμό που τρέφω για όλους εκείνους τους ανθρώπους που δεν τόλμησαν ποτέ να ξεπεράσουν τα βουνά της Ευρυτανίας και με κάποιο τρόπο με τη χάρη του Θεού βρήκαν τον δρόμο τους προς την Αμερική, αναζητώντας μια καλύτερη ευκαιρία για μια πιο ευημερούσα ζωή για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Πάντα το υπενθυμίζω στον εαυτό μου... ειδικά αυτό...
Ειλικρινά,
Αντώνης «Τόνι» Πάνου
Πρόεδρος της Αδελφότητος Βινιανιτών